ب : ابن اثیر در کتاب تاریخ کامل در ذکر حوادث سال چهارصد و هشتاد و نه هجری قمری   ( 474 شمسی – 1095 م ) . میگوید که در آن سال شش ستاره که عبارتند از خورشید و ماه و مشتری و زهره و مریخ وعطارد در برج حوت مجتمع بودند . و منجمان وقت حکم بر حدوث طوفان نمودند ( 1 ) » و تا حدودی آن طوفان را بس بزرگ دانستند که شبیه به طوفان حضرت نوح ( ع ) تصور کردند . و این امر در بین مردم پخش شد . پس خلیفه وقت مستظهر بالله ( خلافت 487 – 511 ه ) منجم وقت بغداد را که ابن عیسون بود حاضر نموده پاسخ مساله را خواستار شد . پس ( ابن عیسون ) گفت : در زمان طوفان حضرت نوح علیه السلام هفت ستاره در برج حوت جمع شده بودند » اما حالا فقط شش ستاره در برج حوت موجود است و ستاره زحل جزو آنها نیست . پس چنانچه زحل با آنان می بود همانا طوفانی همچون طوفان حضرت نوح علیه السلام حادث می شد . لکن من می گویم که شهری بزرگ یا دیاری پر جمعیت باید بر آنان این طوفان حادث شود . پس خلیفه بر بغداد که در آن زمان جمعیتی بسیار داشت بترسید » و دستور داد تا سدها و هر آنچه را که احتمال غرق و یا شکستن بر آن می رفت را محکم نمودند . پس از قضا و قدر الهی حجاج در آن سال در وادی میقات در نخله جمع شده بودند و ناگاه سیلی عظیم بر آنان آمد و خیلی ها را با خود غرق نمود و هر آنچه از حیوانات و متاع همراه داشتند نابود ساخت و تنها تعدادی اندک توانستند جان خود را نجات دهند . پس خلیفه بدلیل نجات مردم در بغداد توسط محاسبه ابن عیسون او را خلعت و پاداشی بزرگ داد ( 2 ) . ترجمه – سعید مزرعه .

 

1 -  توضیح اینکه چرا منجمان حکم بر سیل و طوفان نمودند » بدلیل بودن سیارات در برج حوت است که از جمله بروج آبی است . صورت گرفته و اگر  که سیارات در برج خاکی جمع می شدند پس حکم بر زلزله می کردند و اگر در یکی از بروج هوائی جمع می شدند پس حکم بر بادهای مهلک می کردند – سعید مزرعه .

2 – علی بن ابی الکرم المعروف ب ابن الاثیر – تاریخ الکامل -  ج 10 ص 107 چاپ اول 1301 ه – مصر .